معنی حاجی شاه - جستجوی لغت در جدول جو

حاجی شاه

لغت نامه دهخدا

(تِ)

امیر حاتم شاه، یکی از امراء زمان شاه طهماسب اول و امیرکهدم، گیلان. او سربعصیان افراشت و در سال 942 هجری قمری شهر رشت را که مرکز پیه پس است متصرف گشت و لقب شاهی برخود نهاد. و به نام خود سکه زد و خطبه نیز به نام او خواندند. رابینو گوید: در تاریخ گیلان عبدالفتاح فومنی (ص 113) آمده است که بیت ذیل بر فص خاتم او منقوش بوده است:
جهان که وسعت او صد هزار فرسنگ است
به پیش چشم جهان بین همتم تنگ است.
؟
و در کتاب مزبوراز نقش سکۀ او چیزی نیامده است. رجوع به مسکوکات رابینو ص 82 شود

امیر حاتم شاه، یکی از امراء زمان شاه طهماسب اول و امیرکُهدُم، گیلان. او سربعصیان افراشت و در سال 942 هجری قمری شهر رشت را که مرکز پیه پس است متصرف گشت و لقب شاهی برخود نهاد. و به نام خود سکه زد و خطبه نیز به نام او خواندند. رابینو گوید: در تاریخ گیلان عبدالفتاح فومنی (ص 113) آمده است که بیت ذیل بر فص خاتم او منقوش بوده است:
جهان که وسعت او صد هزار فرسنگ است
به پیش چشم جهان بین همتم تنگ است.
؟
و در کتاب مزبوراز نقش سکۀ او چیزی نیامده است. رجوع به مسکوکات رابینو ص 82 شود

لغت نامه دهخدا

حاجی قره

(قَ رَ)

رود حاجی قره، در یادداشتهای ما ذکر محل آن فراموش شده است. شاید در ایالت آذربایجان باشد

لغت نامه دهخدا

حاجی زاده

(دَ / دِ)

فرزند حاجی، ابله. گول، متلف. مبذّر

لغت نامه دهخدا

حاجی داغ

نام محلی است در آذربایجان، و در آنجا معدن زغال سنگ هست، و اهالی برای مصرف خود بطرز عادی یعنی کندن چاههای کم عمق از آن استفاده میکنند، رجوع به جغرافیای اقتصادی ایران تألیف کیهان ص 229 شود

لغت نامه دهخدا

حاجی خان

کنگرلو، حاکم نخجوان، از کسانی است که کریم خان زند، پس از تصرف سلماس و خوی و قلعه ارومی، در سنۀ 1176 هجری قمری چون عزیمت عراق کرد همراه خود بدین شهر آورد رجوع به مجمل التواریخ ص 341 شود

لغت نامه دهخدا

حاجی بحه

البستی. ملقب به شمس الدین. عوفی در لباب الالباب گوید: الامام الاجل شمس الدین حاجی بحه (؟) البستی، مذکری مذکور با فضلی موفور نگین ولایت فضل و هنر که اگر چه از بست است اما عالم بیان (؟) از آن تکین آباد است چنان لطیف طبع عالی سخن که از مفرح بیان او دل گرم سیر نمی شد آفریدگار سبحانه و تعالی ذات او را اعجوبۀ عالم غیب گرداند و نظم و نثر مر خاطر خطیر او را چنان ملکه شد که بر هر چه او را امتحان کنند هم برفورتذکیری در آن پردازد و آنچ نثر گفته باشد بنظم بیان کند و از لطائف اشعار او این یک رباعی بخاطر بود:
گویند ز زر ترا بود خرسندی
خرسند شوی چون دل از او برکندی
زر کندۀ کان و بی وفای دهر است
برکندۀ بی وفا چرا دل بندی.
و این یک بیت فرد هم او گفته است:
گر هیچ بسیب زنخش باز رسی
باری بر رس که نرخ شفتالو چیست.
رجوع به لباب الالباب ج 1 ص 287 شود

لغت نامه دهخدا

حاجت گاه

(جَ)

آب خانه. ادب خانه. مستراح. مبرز. مبال

لغت نامه دهخدا

غازی شاه

ملقب به اختیارالدین، از امرای بنگالۀ شرقی از سال 1349-1352 هجری قمری (ترجمه طبقات سلاطین اسلام ص 276)، و رجوع به اختیارالدین غازی شود

لغت نامه دهخدا